برج روشنایی

برج های روشنایی (HIGH MAST LIGHT POLES)

پایه های روشنایی قوی ( از نظر تحمل وزن) با قابلیت نصب چندین پروژکتور را برج نوری می نامند، برج های نوری می توانند ارتفاعی بین 6 متر تا حداکثر 50 متر داشته باشند و برای روشن نمودن محوطه ها خصوصا محوطه های بزرگ که به گستردگی روشنایی نیاز باشد ، استفاده می شوند از قبیل میادین، ورزشگا ه ها ، محوطه های بارگیری، فضاهای سبز ، پل های متقاطع و ....این برج ها امروزه بصورت چند وجهی ساخته می شوند ولی در گذشته بصورت  لوله ای نیز ساخته می شدند ، استحکام ، روش ساخت راحتتر ، استفاده ازروش اتصال بدون جوش قطعات (telescopic slip joint) یا  اورلپ (overlap) همه و همه باعث شده است که برج های نوری بصورت چند وجهی ساخته شوند، البته در مواردی که جهت نصب قطعات برج مشکل جرثقیل باشد بصورت دکل های مشبک یا لتیس (lattice tower) نیز ساخته می شوند ولی بصورت رایج به شکل چند وجهی ساخته می شوند.

بطور کل روش ساخت برج های نوری مانند پایه های چند وجهی خیابانی می باشد ولی با این تفاوت که چون وزن بیشتری بر روی آنها قرار می گیرد قطر آنها، ضخامت ورق آنها و بولت های اتصال آنها به فونداسیون بیشتر است و علاوه بر این به جهت تعداد چراغ های زیادی که می تواند بروی آنها نصب گردد از سبد و سیستم وینچ جهت بالا و پایین نمودن این سبد استفاده می شود.

برج نوری از نظر ساخت

چند وجهی (polygon)

از انجا که این نوع ساخت از ورق های فولادی می باشد طراح قدرت مانور بسیاری دارد به جهت اندازه های طراحی ، مثلا چند وجه باشد، چه قطری باشد ، ورق چه ضخامتی باشد و ..... سازنده جهت ساخت و طراحی هیچ محدودیتی ندارد مثلا اگر طراح بخواهد قطر پایه را کمی کمتر بگیرد ولی استحکام پایه تغییری ننماید ، در این صورت ضخامت ورق را کمی بیشتر می گیرد و این موضوع باعث شده که این روش ساخت محبوبیت خاص خود را داشته باشد.

برج مشبک یا  لتیس  (lattice)

برج های مشبک یا لتیس مانند برج های مخابراتی و دکل های برقی را می توان بصورت قطعه قطعه بدون نیاز به جرثقیل مونتاژ نمود و همینطور به برج ارتفاع داد تا تکمیل گردد لذا در محل هایی که محدودیت حضور یا وجود  جرثقیل باشد از این نوع برج ها استفاده می شود اگر دقت نموده باشید دکل های مخابراتی به جهت نصب در محل هایی صعب العبور یا در محل هایی که حضور جرثقیل به صرفه نمی باشد بیشتر از نوع لتیس استفاده می شود ولی در صنعت روشنایی این نوع  برج ها در محل های خاص استفاده می شوند.

انواع برج ها از نظر کاربرد

برج های نوری معمولی جهت روشنایی محوطه ها (conventional high mast light)

برج های معمولی از قسمت های ذیل تشکیل شده اند:

1- فوندانسیون

2- بولت ها

3- بیس پلیت و لچکی ها

4- قطعات پایه

5- دریچه و محل نصب موتور گیربکس

6- گیربکس و موتور

7-  سبد یا کالسکه نورافکن ها ( lantern carriage)

8- پولی های بالا (top pulley)

9- سیم بکسل ( wire ropes)

10- قطعات مکانیکی سیستم مکانیکی از جمله قفل کن و ...

11- تجهیزات برق رسان به نورافکن ها شامل کابل ، تابلو برق و بریکر و کنتاکتور ها و شستی ها و ...

البته اکثر این تجهیزات در برج های استادیومی نیز موجود است.

برج نوری جهت دار مانند برج های نوری استادیومی( stadium high mast light)

این نوع برج ها روشنایی را به جهت خاصی منتشر می کنند و تمرکز روشنایی را در جهت خاصی هدایت می کنند مانند برج های استادیومی ، این برج به جهت اینکه الزاما باید روشنایی استاندارد را برای ورزشگاه ها تامین نمایند دارای ده ها نورافکن بر روی هر برج می باشند لذا سبد متحرک در اینجا لزومی ندارد بلکه برج به شکلی طراحی و ساخته می شود که جهت تعمیر و نصب پروژکتورها بر روی برج ایستگاه توقف به منظور ایستادن شخص تعمیرکار و یا نصاب دیده می شود البته در برج های معمولی نیز بنا بر سفارش استفاده کننده می توان  پله ( ladder) و محل ایستادن شخص را طراحی نمود و نیازی به سبد متحرک و وینچ نباشد.

برج نوری از نظر نیروی محرک وینچ

وینچ دستی ( hand operation)

سبد متحرک را الزاما می بایست با گیربکس بالا و پایین نمود و نیروی محرک گیربکس هم می تواند دستی توسط هندل باشد و هم موتوری ، لذا در برج های نسبتا کوتاه ، می توان از روش هندل دستی جهت به چرخش درآوردن گیربکس یا سیستم وینچ استفاده کرد.

وینچ الکتروموتوری  (electromotor operation)

در برج های مرتفع ، دیگر نیروی دستی نمی تواند کارساز باشد و الزاما می بایست از الکتروموتور جهت چرخش گیربکس و سیستم وینچ استفاده نمود لذا این نوع سیستم محرک دارای تابلو برق مجهز تری شامل بریکر ، کنتاکتور ، شستی استارت و استپ و فیوزهای محافظ موتوری می باشند